مجازی سازی شبکه های کامپیوتری
به صورت خلاصه مجازی سازی شبکه(به انگلیسی: Network virtulization) را می‌توان به عنوان تکنیک‌هایی برای جداسازی منابع شبکه و محاسباتی، برای واگذاری آنها به یک شبکه مجازی (منطقی)، برای همساز کردن چندین شبکه مجازی قابل برنامه ریزی و مستقل، دانست. در این شکل از مجازی‌سازی همه سخت افزارها و نرم‌افزارها درون یک شبکه مجازی به عنوان مجموعه‌ای واحد از منابع ظاهر می‌شود. جازی سازی شبکه بر روی سازمان در همه سطوح تأثیرگذار است: برنامه‌های کاربردی، ماشین‌های دسکتاپ،;کارگزاها(سرور)ها و منابع ذخیره سازی و چارچوب‌های اصلی. محیط فناوری اطلاعات به طور فزاینده‌ای نامتمرکز است، تعداد کارگزارهای مختلف و جداگانه، ایستگاه‌های کاری، نسخه‌های نرم‌افزاری و دیگر دارایی‌های فناوری اطلاعات به صورت پویادر حال رشد است. این نظام سبب ایجاد یک محیط دارای سودمندی پایین، عملکرد پایین، و هزینه‌های انرژی و تجهیزات افزایشی می‌شود. مجازی سازی شبکه سیستم عامل و برنامه‌های کاربردی را از لایه فیزیکی جدا می‌کند، واجازه می‌دهد که سیستم‌های عامل بر روی یک کارگزار اجرا شود و دسکتاپ‌ها به عنوان یک ماشین مجازی در مراکز داده امن اجرا می‌شود.
اما بطور کلی مزایای مجازی‌سازی شامل موارد ذیل است:
- قابلیت بالای گسترش
- ارتقای راحت سخت افزاری و قابلیت سازگاری با تکنولوژی های جدید
- متمرکز سازی
- امکان تنظیم و نصب سرورها و تجهیزات مجازی با استفاده از الگو و کپی برداری
- تسریع امور به خاطر وجود بالقوه دستگاه‌ها و عدم نیاز به صرف زمان برای خرید، نصب و آماده‌سازی
- جابجایی راحت
- پشتیبان‌گیری راحت از اطلاعات
- استفاده از بیشترین ظرفیت تجهیزات سخت‌افزاری
- عدم نیاز به فضای زیاد به نسبت حالت سنتی
- کاهش گرمای تولیدی توسط دستگاه‌ها
- کاهش هزینه‌های جاری نظیر برق، نگهداری، تعمیرات
- کاهش هزینه خرید تجهیزات سخت‌افزاری زیاد