نکات مهم درباره OpenSUSE 13.1
در دو روز گذشته نسخه ۱۳.۱ توزیع اوپن سوزه منتشر شد و ایمیجهای آن در اختیار کاربران قرار گرفت. مطمئنا هنگام انتشار نسخهای جدید از یک توزیع لینوکس، در کنار تمام خوبیها و امکانات بیشمار، نکاتی مهم و ایراداتی کوچک وجود دارد که واقف بودن به آنها پیش از استفاده از آن توزیع، امری ضروری و نجاتبخش ساعتها جستجو است. اوپن سوزه ۱۳.۱ هم از این امر مستثنا نیست و نکات و ایرادات کوچکی دارد که در ادامه با هم مرور میکنیم.
۱. نصب توزیع
۱.۱. راهنمای نصب توزیع
به منظور دریافت اطلاعات بیشتر و راهنمای مشروح درباره نصب توزیع، به این آدرس مراجعه فرمایید. یک راهنمای نصب سریع به زبان فارسی هم توسط امید نظری عزیز آماده شده که از این آدرس به آن دسترسی خواهید داشت.
۱.۲. عدم دسترسی به شبکه بعد از نصب
بلافاصله بعد از نصب توزیع، سرویس NetworkManager به طور خودکار راه اندازی نشده و دسترسی به شبکه بیسیم میسر نخواهد بود؛ اما این مشکل تنها همین یک بار ایجاد شده و با ریاستارت سیستم دیگر این مشکل را نخواهید داشت.
۱.۳. درایور انحصاری انویدیا
حساب کاربری ساخته شده هنگام نصب و حسابهایی که به صورت دستی و بعد از نصب ساخته میشوند دیگر به صورت پیشفرض به گروه video اضافه نخواهند شد؛ این در حالیست که درایور انحصاری انویدیا خواستار دسترسی کاربران به فایل /dev/nvidia است که تنها برای کاربران عضو گروه video میسر است. برای افزودن حساب کاربری خود به این گروه، فرمان زیر را تحت کاربر ریشه اجرا کنید (به جای USER، نام کاربری خود را قرار دهید):
1
|
; html–script: false ]usermod –aG video USER
|
۲. نکات کلی
۲.۱. مستندات اوپن سوزه
دستورالعملهای مرحله به مرحله در مورد نصب، کار با میزکارهای GNOME و KDE و آشنایی با لیبرهآفیس را میتوانید در این آدرس یافته یا با نصب بسته opensuse-startup-$LANG ، از مسیر /usr/share/doc/manual/opensuse-manuals_$LANG به آن دسترسی داشته باشید (دقت کنید که به جای $LANG باید زبان مورد نظر خود را قرار دهید – برای مثال en برای زبان انگلیسی).
۲.۲. ماژولهایی حذف شده از YaST
ماژولهای ذکر شده در زیر منسوخ شده و استفاده از آنها کاهش یافته بود:
yast2-autofs
yast2-dbus-client
yast2-dirinstall
yast2-fingerprint-reader
yast2-irda
yast2-mouse
yast2-phone-services
yast2-power-management
yast2-profile-manager
yast2-sshd
yast2-tv
این ماژولها به دلیل مدیریت بهتر ماژولهای پر استفاده و تمرکز بیشتر بر آنها از YaST حذف شدهاند.
۲.۳. (UEFI (Unified Extensible Firmware Interface
پیش از نصب اوپن سوزه، بررسی برای آپدیت فیرمور مورد استفاده شدیدا پیشنهاد میشود، و اگر آپدیتی موجود است حتما آن را اعمال کنید. اگر تنها سیستمعامل سیستم شما در ابتدا ویندوز ۸ بوده، به احتمال قوی سیستم شما با UEFI کار میکند.
نکته: بعضی از فیرمورهای UEFI شامل یک باگ به خصوصی هستند که در صورت نوشتن «مقدار زیادی» داده در حافظه UEFI، فیرمور را خراب کرده و سیستم را غیر قابل بوت میسازند. هیچکس نمیداند که «مقدار زیاد» چقدر است؛ به همین دلیل، اوپن سوزه با نوشتن کمترین میزان داده مورد نیاز برای بوت سیستم، ریسک خرابی را به حداقل میرساند – کمترین میزان داده به معنای مطلع ساختن فیرمور از مکان بوت لودر اوپن سوزه است. همچنین ویژگیهای هسته لینوکس که از حافظه UEFI برای ذخیره سازی اطلاعات راهاندازی و خطا (pstore) استفاده میکنند به صورت پیشفرض غیر فعال شدهاند. با این حال همچنان پیشنهاد میشود که در صورت وجود آپدیت برای فیرمور، حتما آن را اعمال کنید.
۲.۴. ویژگی بوت امن در YaST
این مورد تنها متوجه سیستمهایی است که از UEFI در حالت بوت امن استفاده میکنند.
YaST به طور خودکار بوت امن را شناسایی نکرده و به صورت پیشفرض یک بوت لودر امضا نشده را نصب میکند. این درحالیست که یک بوت لودر امضا نشده مورد پذیرش فیرمور نخواهد بود. برای حل این مشکل (نصب بوت لودر امضا شده) گزینه Enable Secure Boot را باید به صورت دستی فعال کنید.
۲.۵. بوت لودر UEFI
این مورد تنها متوجه سیستمهایی است که از UEFI استفاده میکنند.
هنگام نصب سیستم از یک دیسک زنده (ایمیجهای Live اوپن سوزه)، YaST حالت UEFI را شناسایی نکرده و بوت لودر بایوس را نصب میکند که نتیجه آن، یک سیستم غیر قابل بوت است. برای رفع این مشکل باید بوت لودر را از grub2 به grub2-efi تغییر دهید.
۲.۶. LVM کدگذاری شده در حالت UEFI
این مورد تنها متوجه سیستمهایی است که از UEFI استفاده میکنند.
در قسمت پارتیشنبندی هنگامی که گزینه استفاده از LVM را (که برای کدگذاری کامل دیسک مورد نیاز است) انتخاب میکنید، YaST پارتیشنی جداگانه برای /boot قرار نمیدهد که نتیجه آن، قراردهی فایل کرنل و initrd در پارتیشنی کدگذاری شده و فرای دسترس بوت لودر است. برای رفع این مشکل باید دیسک را به صورت دستی پارتیشنبندی کرده و پارتیشنی جداگانه برای /boot در نظر بگیرید.
۳. آپگرید به اوپن سوزه ۱۳.۱
۳.۱. فعال کردن سرویس NetworkManager در systemd
در حالت پیشفرض، با استفاده از قسمت تنظیمات شبکه درYaST (قسمت yast2 network) میتوان سرویس NetworkManager را فعال کرد.
متغیر NETWORKMANAGER مربوط به sysconfig در فایل /etc/sysconfig/network/config جای خود را به سیملینک network.service در systemd داده است، که با فرمان زیر ساخته میشود:
1
|
; html–script: false ]systemctl enable NetworkManager.service
|
این فرمان لینک network.service را به عنوان یک نماینده (یا alias) برای NetworkManager.service ساخته، و در نتیجه اسکریپت /etc/init.d/network را غیرفعال میکند. با اجرای فرمان زیر میتوان از سرویس فعلی منتخب برای مدیریت شبکه مطلع شد:
1
|
; html–script: false ]systemctl –p Id show network.service
|
برای فعال کردن NetworkManager بدین صورت عمل کنید:
- ابتدا سرویس فعلی را متوقف کنید:
1
2
|
; html–script: false ]systemctl is–active network.service && \
systemctl stop network.service
|
- سرویس NetworkManager را اضافه کنید:
1
|
; html–script: false ]systemctl –force enable NetworkManager.service
|
- و در آخر با استفاده از نماینده ساخته شده آن را فعال کنید:
1
|
; html–script: false ]systemctl start network.service
|
برای غیر فعال کردن آن بدین شکل عمل کنید:
- ابتدا سرویس فعلی را متوقف کنید:
1
2
|
; html–script: false ]systemctl is–active network.service && \
systemctl stop network.service
|
- سرویس NetworkManager را حذف کنید:
1
|
; html–script: false ]systemctl disable NetworkManager.service
|
- اسکریپت یا سرویس /etc/init.d/network را فعال کنید:
1
|
; html–script: false ]systemctl start network.service
|
و برای مطمئن شدن از عملکرد صحیح، فرمان زیر را مجددا برای نمایش سرویس اصلی مورد استفاده اجرا کنید:
1
|
; html–script: false ]systemctl –p Id show network.service
|
در صورتی که خروجی فرمان بالا Id=NetworkManager.service باشد، بدین معناست که سرویس NetworkManager فعال و در حال استفاده است، و اگر خروجی آن Id=network.service باشد، اسکریپت /etc/init.d/network مدیریت شبکه را بر عهده گرفته است.
۳.۲. متغیر حذف شده SYSLOG_DAEMON
متغیر SYSLOG_DAEMON از این نسخه حذف شده است. سابقا از این متغیر برای انتخاب دیمن syslog سیستم استفاده میشد، اما از نسخه ۱۲.۳ اوپن سوزه، تنها یک نوع syslog در سیستم قابل نصب است که به صورت خودکار برای استفاده انتخاب و فعال خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر به صفحه منیوال (syslog(8 مراجعه فرمایید.
۴. نکات فنی
۴.۱. فعال سازی درایورهای گرافیک با KMS (یا Kernel Mod Setting)
از اوپن سوزه ۱۱.۳ به بعد، سوئیچ به KMS در گرافیکهای Intel, ATI و NVIDIA صورت گرفت و اوپن سوزه ۱۳.۱ هم از این قاعده پیروی میکند. در صورتی که در استفاده از پشتیبانی KMS (در درایورهای intel,radeon,nouveau) با مشکل مواجه شدید، میتوانید با اضافه کردن nomodeset به خط فرمان کرنل در هنگام بوت، KMS را غیرفعال کنید. برای غیرفعال کردن دائم آن، در صورتی که از GRUB2 به عنوان بوت لودر استفاده میکنید، فایل /etc/default/grub را باز کنید و در مقابل خط GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT، کلمه nomodeset را اضافه کنید. پس از آن با اجرای فرمان زیر بوت لودر خود را با تنظیمات جدید آپدیت کنید:
1
|
; html–script: false ]grub2–mkconfig –o /boot/grub/grub.cfg
|
در صورت استفاده از GRUB Legacy، کلمه ذکر شده را در فایل /boot/grub/menu.lst مقابل خط فرمان هسته اضافه کنید.
با استفاده از این گزینه، درایور مناسب (به عنوان ماژول) با گزینه modeset=0 در initrd بارگذاری خواهد شد که نتیجه آن همان غیر فعال کردن KMS است.
در موارد نادری هنگامی که بارگذاری ماژول DRM از initrd مشکلی کلی و بیربط به KMS است، میتوان ماژول DRM را کاملا از initrd حذف کرد. برای این کار متغیر NO_KMS_IN_INITRD مربوط به sysconfig در YaST را روی yes قرار دهید. پس از آن فایل initrd مجددا ساخته خواهد شد و برای فعال سازی آن میبایست سیستم خود را ریاستارت کنید.
توجه داشته باشید که گرافیک Intel در صورت نبود KMS قادر به بارگذاری ماژول مناسب خود نیست و برای فراهم کردن محیط گرافیکی از درایور fbdev استفاده میکند (به زبان تکنیکی به آن فالبک میکند). اما اگر گرافیک Intel شما قدیمی باشد، میتوانید با نصب بسته xorg-x11-driver-video-intel-legacy از درایور قدیمی استفاده کنید که هنوز از UMS (یا User Mode Setting) پشتیبانی میکند. توجه داشته باشید که کارتهای جدید AMD و NVIDIA نیز در صورت وجود پارامتر nomodeset به درایور fbdev فالبک میکنند.
۴.۲. پیکربندی Postfix
در اوپن سوزه ۱۲.۳، SuSEconfig.postfix به /usr/sbin/config.postfix تغییر یافت. اگر متغیرهای مربوط به sysconfig را در فایلهای /etc/sysconfig/postfix یا /etc/sysconfig/mail قرار دادهاید، بایستی به صورت دستی فرمان /usr/sbin/config.postfix را تحت کاربر ریشه اجرا کنید.
۴.۳. تنظیم کلید میانبر برای تغییر زبان در میزکار GNOME
در میزکار GNOME میتوانید با نصب بسته gnome-tweak-tool و اجرای آن از طریق Activities > Tweak Tool، به قسمت Typing رفته و ترکیب کلید مد نظر خود را انتخاب کنید.
۴.۴. تغییر سیستم logging در xinetd
در اوپن سوزه ۱۳.۱ سیستم logging در xinetd از /var/log/xinetd به system log واگذار شده است. این بدین معناست که تمامی پیامهای xinetd از این به بعد در system log به عنوان یک دیمن ساختاری و سطح اطلاعاتی لاگ نمایش داده خواهند شد.
اگر میخواهید به روش سابق بازگردید، گزینه مناسب را در فایل /etc/xinetd.conf قرار دهید. برای اینکار میتوانید از الگوی موجود در فایل /usr/share/doc/packages/xinetd/logrotate کمک بگیرید.
۴.۵. نسخه ۲.۴ Apache
نسخه ۲.۴ برنامه Apache با تغییراتی در زمینه فایلهای پیکربندی همراه است. برای اطلاعات بیشتر در مورد بهروز رسانی به این نسخه، به این آدرس مراجعه فرمایید.
۴.۶. تغییر سیستم logging در tomcat
اسکریپت راهاندازی tomcat زین پس داده خروجی را به جای فایل /var/log/tomcat/catalina.out ، از طریق tomcat.service (یا tomcat-jsvc.service) به system log میفرستد.
۴.۷. نیاز به refresh سازی فایلهای cache در Darktable
اگر از نسخههای پیشین به اوپنسوزه ۱۳.۱ آپگرید میکنید، فایلهای cache باقیمانده برای برنامه Darktable ممکن است دیگر عمل نکنند. در این صورت حذف ~/.cache/darktable/mipmaps امری ضروریست.