کابل های فیبر نوری

جنس این کابل ها از شیشه می باشد پس رسانای نور می باشند در نتیجه دیگر  نویز نداریم. در این صورت طول بیشتری را می توانیم  ساپورت کنیم  قاعدتا در این حالت فاصله ی یک  node با  node دیگر بیشتر از 100 متر می باشد.

مزایای این نوع کابل ها

امنیت بیشتری را دارند زیرا noise  موجود نمی باشد.پهنای باند و سرعت انتقال اطلاعات نیز بالاتر است.

اگر بخواهیم بین دو نقطه که از یکدیگر فاصله ی دوری دارند ارتباط برقرار کنیم و به دنبال پهنای باند بالایی هستیم و امنیت بالاتر  بنابر این نباید از کابل های مسی استفاده کنیم  و به سراغ  کابل های فیبر نوری می رویم  اما دو نقص در کابل های فیبر نسبت به کابل های مسی موجود است.

1. قیمت کابل های فیبر نوری نسبت به کابل های مسی بیشتر است.
2. انعطاف پذیری

تفاوت کابل ها :

Single mode:

 در واحد زمان یک سیگنال را از خودش عبور می دهد و این باعث می شود که طول بیشتری را ساپورت کند.در مدل single modeنور به صورت مستقیم به درون هسته ی مرکزی تابیده می شود .

Multimode :

در واحد زمان چندین سیگنال را از خودش عبور می دهد و فاصله ای را که support می کنند نسبت به singlemode ها کمتر است.

انواع single mode:

8 میکرون و 9 میکرون می باشد.

 برای افزایش طول کابل باید از یک تقویت کننده به نام EDFA استفاده کنیم.

انواع multimode

62.5 میکرون ,  و 50میکرون می باشد.

Single mode ها  گران تر از multi mode ها هستند و معمولا برای محیط های outdoor  استفاده می شوند.

انواع multi mode ها و single mode ها:

Anti rodent

(ضد جونده)

Anti wather (ضد آب)

Armed  (مسلح)

نکته قابل توجه این است که فیبر های نوری به هیچ طریقی قطع نمی شوند البته اگر از آنها در محیطی مناسب استفاده شده باشد.ومعمولا قطعی در فیبر به دلیل خرابی در پورت می باشد.به پورتی که بر روی سوئیچ ها می باشد و فیبر نوری را ساپورت می کند SFPگفته می شود.قبلا پورتی به نام GBic وجود داشت اگر سوئیچ پورت فیبر نداشت باید از یک connector  استفاده کنیم که از یک طرفبه فیبر نوری متصل می شود و نتیجه ی این convert کابل مسی می باشد. در واقع همان Ethernet را به ما می دهد.اما قیمت این convert خیلی زیاد می شد.در هنگام قطعی باید ابتدا پورتی که فیبر به آن متصل شده است را چک کنیم آیا این port  خاموش است یا خیر ماژول سوخته است یا سالم است.

مورد بعدی که در فیبر نوری مهم است طول موج نور می باشد خیلی از وقت ها سوئیچ تهیه می کنیم و زمانی که فیبر را به آن متصل می کنیم ماژول می سوزد.باید در مورد ماژول این را در نظر بگیریم که تا چه طول موجی را support می کند وگر نه می سوزد.

اگر در دو سر فیبر نوری connector وجود داشته باشد به آن patch cord می گویند.

پیگتیل  : کابلهای آماده ای هستند که از یک سمت کانکتور فیبر در کارخانه وصل شده است و در داخل پچپنل به سر یکی از کابلهای لخت شده فیبر فیوژن می شود.

با توجه به روش distribution  نور در داخل فیبر نوری که در فیبر های single mode به صورت مستقیم انجام می پذیرد نیاز است فیبر های  از این نوع بیشتر از اندازه استاندارد تعییین شده  برای کابل خمش پیدا نکند.

تعریف لایه محافظ loose-tube:

در برخی از انواع فیبر نوری با توجه به اینکه تا حد امکان باید از  از خمیدگی بیش از حد هسته ی مرکزی  فیرنوری جلوگیری نماییم در لایه های محافظ فیبر از یک پوسته که دردرون آن یک نوع ژل مایع وجود دارد استفاده می شود.

این لایه اجازه می دهد که هسته ی مرکزی حد فاصل جدار در برگیرنده ژل معلق باشد  و در هنگام خمش با حرکت دادن کابل از فشار به هسته ی مرکزی جلوگیری می کند.

تعریف لایه ی محافظ tight buffered

 درون برخی از مدل های فیبر نوری  از یک لایه ی محافظ که رشته های باریک نخ نایلونی است استفاده می شود. این نخ های بسیار نازک نایلونی نیز محیطی مناسب را برای هسته ی داخلی فیبر ایجادمی کند.که امکان خمش فیبر بدون آسیب را در این منطقه ایجاد می کند.

به طور کلی فیبر های نوری به سه دسته ی اصلی تقسیم میشوند که عبارتند از :

Interconnect cables

Distribution cables

Breakout cables

کابل های interconnect :

برای ارتباط تجهیزات با یکدیگر ارتباط دارند.امکان خمش آن بسیار زیاد  و رویه ی آن پلاستیک نرم می باشد.

 این کابل ها معمولا درون rack برای انتقال patch panel با switch به کار می رود  و یا برای اتصال کامپیوتر های مجهز به کارت شبکه ی فیبر نوری با تجهیزات شبکه به کار میرود این نوع فیبر دارای دو رشته کنار هم می باشد که یکی از آنها برای ارسال و دیگری برای دریافت کاربرد دارد.

کابل های :distribution

برای ارتباط درون ساختمان از محل ورود کابل های backbone به ساختمان تا محل قرار گیری  تجهیزات اتصال مانند switch ها درrack استفاده می شوند  این نوع فیبر دارای توانایی خمش کمتری نسبت به

کابل های نوع قبل می باشد و تعداد زوج فیبر های درون آن زیاد است

کابل های breakout:

در این نوع فیبر که مدل ها و تعداد هسته فیبر های درونی آن متفاوت می باشد امکان خم کردن کابل وجود ندارد. این نوع کابل دارای تعداد زیادی زوج فیبر می باشد که برای مسیر های طولانی  و ارتباط بین مجموعه های اطلاعاتی کاربرد دارد.

مدل های مختلف آن برای زیر خاک یا برای زیر آب  دریا و دریاچه ها طراحی می شوند . رو به ضخیم و مقاوم و لایه های متعدد ازمشخصات اصلی این نوع کابل می باشد.

در قسمت وسطی کابل یک هسته غیر قابل انعطاف وجود دارد که فیبر های انتقال اطلاعات در پوشش های جدا از هم به صورت موازی کنار آن قرار دارند . این قسمت جلوی خمش کابل را می گیرد و از ایجاد شکستگی در آن جلوگیری می کند.

زیر پوشش پلاستیکی کابل یک قسمت فلزی بسیار سخت قرار دارد که به آن mechanical گفته می شود. مشخصات این قسمت که گویای مقدار مقاومت آن در مقابل فشار های جانبی  به کابل است متنوع بوده  و از این بابت بسته به کارائی که هر نوع کابل دارد.