از ضعف های این روش می توان عدم امکان کنترل مرکزی دسترسی افراد به اطلاعات و امکانات می باشد و همین امر باعث کاهش امنیت شبکه های workgroup نسبت به شبکه های domain می شود. در چنین محیطی امکان گسترش شبکه و افزایش تعداد کار برها و کامپیوتر ها وجود ندارد.
Authentication:
اعتبار سنجی به صورت پراکنده می باشد زمانی که می خواهیم authenticaton داخل شبکه های workgroup صورت بگیرد باید در داخل sam یا lsd آن user ها را تعریف کنیم. و برای آن password بگذاریم.
در واقع کامپیوتر با انجام بررسی مشخصات فرد عمل authentication را انجام می دهد این کار در حقیقت همان login کردن در شبکه است موضوع این است که بدانیم صحت نام کاربری و رمز مربوطه و میزان دسترسی افراد به شبکه در کجا ثبت و نگهداری می شود.
Authorization:
اجازه ی دسترسی به منابع می باشد در واقع در authorization مشخص می شود که یک user چه اجازه ی دسترسی به چه منبع داشته باشد و یا چه مقدار می تواند از یک منبع استفاده کند.;که در شبکه ی workgroup به حالت متمرکز نمی باشد.
accounting:
میزان زمان دسترسی به منابع می باشد. به این منظور است که تا چه زمانی می توان از یک منبع share شده استفاده کرد؟
Accounting داخل شبکه های work group بی معنا می باشد.
برای تصمیم گیری در مورد راه اندازی شبکه و انتخاب workgroup یا domain باید به موارد زیر توجه شود:
اندازه ی شرکت یا سازمان مورد نظر
میزان امنیت مورد نیاز
میزان بودجه
سطح مدیریت در دسترسی به اطلاعات و امکانات