شبکه های نرم افزار محور (SDN) یا همان Software-Defined Networking به مانند شبکه کامپیوتری به مدیران شبکه اجازه مدیریت سرویسهای شبکه ای را از طریق یک لایه بسیار سبک را ارائه می کند. امروزه اینترنت یک جامعه دیجیتال را بوجود آورده است. به گونه ای که همه چیز به یکدیگر متصل اند و به همه چیز میتوان از هر جایی دسترسی داشت. با وجود مقبولیت های گسترده اینترنت، شبکه های آیپی سنتی[1] پیچیده بوده و مدیریت آنها نیز بسیار سخت میباشد. به عنوان مثال پیکربندی شبکه طبق سیاست های از قبل تعیین شده سخت بوده و همچنین دوباره پیکربندی آنها به دلیل پاسخ به خرابی و یا تغییر بار شبکه نیز مشکل میباشد. شبکه های امروزی به طور عمودی مجتمع میباشند، به عبارتی دیگر سطوح داده[2] و کنترل[3] از یکدیگر جدا نمیباشند. شبکه های نرم افزار محور[4] یک معماری شبکه جدیدی میباشد که قول میدهد اجتماع شبکه های امروزی را شکسته و سطوح داده و کنترل را از یکدیگر جدا نماید. به عبارت دیگر منطق کنترل شبکه را از روترها و سوییچ های زیرین جدا کرده و کنترل شبکه را به صورت منطقی متمرکز کرده و قابلیت برنامه نویسی (برنامه ریزی) شبکه را فراهم میکند. شبکه های نرمافزار محور، ساخت و معرفی انتزاع های[5] شبکه را آسان کرده، در نتیجه مدیریت شبکه را ساده میکند و شرایط تحول شبکه را فراهم میکند.
در این مقاله سعی می کنیم که بررسی کاملی از شبکه های نرم افزار محور داشته باشیم. در ابتدا ضمن معرفی این شبکه ها، تاریخچه این شبکه ها نیز بررسی شده است. و در نهایت نبز به بررسی جامع اجزای تشکیل دهنده معماری شبکه های نرم افزار محور و کارها و تلاش هایی که در خصوص استاندارد سازی این نوع شبکه ها انجام شده است، اشاره می‌کنیم.
[1]IP Networks
[2] Data plane
[3] Control Plane
[4] Software Defined Networking
[5] Abstractions
مقاله بالا که چکیده ای از آن را مشاهده می فرمایید مربوط به آقای مهندس مجید طالقانی (کارشناس ارشد شبکه های کامپیوتری و ارتباطی) می باشد . برای دانلود کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.