FQDN (Fully Qualified Domain Name) یا “نام دامنه کامل” به آدرس کاملی از یک کامپیوتر یا سرور در اینترنت یا شبکه‌های خصوصی گفته می‌شود که به‌طور دقیق و کامل مسیر دسترسی به آن را مشخص می‌کند. یک FQDN شامل نام میزبان (hostname) و نام دامنه (domain name) است و به‌صورت کامل‌تر از یک نام دامنه ساده، آدرس‌دهی می‌کند.
اجزای FQDN
FQDN از چندین بخش تشکیل شده است:
- نام میزبان (hostname): نام سروری که قصد داریم به آن دسترسی پیدا کنیم. به‌عنوان مثال، “www”.
- نام دامنه (domain name): شامل سطح‌های مختلفی از دامنه است:
- دامنه سطح دوم (second-level domain): مانند “example” در “www.example.com“.
- دامنه سطح بالا (top-level domain یا TLD): مانند “.com”، “.org” یا “.net”.
- دامنه ریشه (root domain): به صورت یک نقطه “
.” در انتهای FQDN قرار دارد، ولی اغلب در نوشتار معمول نمایش داده نمی‌شود.
مثال:
برای یک وبسایت با آدرس www.example.com.
- www: نام میزبان.
- example: دامنه سطح دوم.
- com: دامنه سطح بالا.
- .: دامنه ریشه (اغلب پنهان است).
ویژگی‌های FQDN:
- FQDN به طور کامل و بدون ابهام آدرس سرور یا دستگاه خاصی را در شبکه تعیین می‌کند.
- برای هر دستگاه در شبکه باید FQDN یکتایی وجود داشته باشد.
- FQDN در سرورهای DNS برای ترجمه به آدرس‌های IP استفاده می‌شود تا کاربران بتوانند از طریق نام دامنه به سرور یا دستگاه متصل شوند.
اهمیت FQDN:
- تعیین دقیق آدرس: FQDN به شما اجازه می‌دهد که به طور کامل مسیر یک دستگاه را مشخص کنید و هیچ ابهامی درباره محل سرور یا دستگاه در شبکه باقی نماند.
- پشتیبانی از سیستم DNS: DNS از FQDN برای تبدیل نام‌های دامنه به آدرس IP استفاده می‌کند.
- امنیت و شفافیت بیشتر: در شبکه‌های پیچیده و بزرگ، استفاده از FQDN می‌تواند به شفافیت و امنیت بیشتر در ارتباطات کمک کند.
به عبارت ساده، FQDN آدرسی است که یک سرور یا سرویس را در یک شبکه بزرگ، به طور دقیق و کامل مشخص می‌کند.