load balancing به معنای این است که فعالیت های پردازشی (proccessing) و فرستادن request ها از client و فرستادن respond ها از sever به نحوی باشد که بر هیچ وسیله ای بار اضافی وارد نشود. یعنی مجبور نشود به تنهایی این کارها رو انجام بدهد و فعالیت ها به گونه ای بتوانند بین server های مختلف در network پخش بشوند. یعنی در حقیقت ترافیک شبکه کم بشود.
یکی از روش های load balancing همین استفاده از DNS است. یعنی مثلا
یک server به شما یک اسم مجازی نشان میدهد در حالی که اطلاعاتش روی Serverهای مختلف کپی شده است (back up).
حالا وقتی تعداد تقاضاها (requests) بالا میروند، load balancing که به روش DNS درست شده است request ها رو بین server های مختلف پخش می کند.
ان چیزی که شما می بینیند به عنوان www1, www2, www3, , … در حقیقت تعداد سرورهای موجودی هستند که اطلاعات روی انهاکپی شده است.
بنابراین در حقیقت محتوای انها با هم فرقی ندارند و اطلاعات تفاوتی ندارند. یعنی چه شما بزنید www1.microsoft.com و یا www2.microsoft.com به هر حال یک جواب می بینید.
load balancing یک روش ارزان قیمت است و یکی از روشهای گران قیمت load distributer است که سایت yahoo از آن استفاده می کند هم اکنون تقریباً خیلی از server های شلوغ و پرترافیک از چند روش با هم استفاده می کنند.